چند متن مهم از کتاب مقدس

مزامیر 23:

(کتاب مزامیر یکی از کتب مورخان عهد عتیق است که به صورت شعر بی وزن عبری نگاشته شده‌است)

خداوند چوپان من است. محتاج به هیچ چیز نخواهم بود. در چمنزارهای سرسبز مرا می‌خواباند. در کنار آبهای آرام مرا رهبری می‌کند. جان تازه‌ای به من می‌بخشد و به‌خاطر نام خود، مرا به راه راست هدایت می‌نماید. حتّی هنگام گذشتن از درّهٔ تاریک مرگ از چیزی نمی‌ترسم، زیرا تو همراه من هستی. عصا و چوبدستی تو مرا حمایت خواهد کرد. سفره‌ای برای من در حضور دشمنانم می‌گسترانی و مرا چون مهمانی عزیز در این ضیافت می‌پذیری و جام مرا لبریز می‌گردانی. اطمینان دارم که تمام عمرم به من لطف و محبّت خواهی نمود، و تا زمانی که زنده هستم، در خانهٔ تو ساکن خواهم بود.

لوقا 10 - از 25 تا 37:

... خدای خود را با تمام دل (قلب) و جان (روح) و قدرت و ذهن خود دوست بدار، و همسایه خود را مانند خودت دوست بدار ....

متی 5 - از 3 تا 12:

(خطاب عیسی به جمعیتی از مردم که شاگردان او نیز در بین مردم بودند)

خوشابه‌حال فقیرانِ در روح، زیرا پادشاهی آسمان از آن ایشان است. خوشابه‌حال ماتم زدگان، زیرا آنان تسلی خواهند یافت. خوشابه‌حال نرمخویان، زیرا آنان زمین را به‌میراث خواهند برد. خوشابه‌حال گرسنگان و تشنگان عدالت، زیرا آنان سیر خواهند شد. خوشابه‌حال رحم کنندگان، زیرا بر آنان رحم خواهد شد. خوشابه‌حال پاکدلان، زیرا آنان خدا را خواهند دید. خوشابه‌حال صلح‌جویان، زیرا آنان فرزندان خدا خوانده خواهند شد. خوشابه‌حال آنان که در راه نیکی آزار می‌بینند، زیرا پادشاهی آسمان از آنِ ایشان است.

خوشابه‌حال شما، آنگاه که مردم به‌خاطر من، شما را دشنام دهند و آزار رسانند و هر سخن بدی به‌دروغ علیه‌تان بگویند. خوش باشید و شادی کنید زیرا پاداشتان در آسمان عظیم است. چرا‌که همینگونه پیامبرانی را که پیش از شما بودند، آزار رسانیدند.

اعداد (موسی) 6 - از 24 تا 27:

(خداوند به موسی گفت: به هارون و پسرانش بگو به بنی اسرائیل خطاب نموده آن‌ها را اين‌گونه دعا نماييد:)

خداوند تو را بركت دهد و نگهدارت باشد. خداوند به تو روي خوش نشان داده مورد مرحمت قرار دهد. خداوند خواسته‌هاي (مشروع) تو را اجابت كند و برايت آرامش (امنيت) برقرار نمايد. نام مرا بر فرزندان اسرائیل بگذارند و من آن‌ها را بركت خواهم نمود.

یوحنا 3 ء 16:

خداوند جهانیان را آنقدر محبت نمود که پسر یگانه خود را داد تا هر که به او ایمان بیاورد هلاک نگردد بلکه صاحب حیات جاودان شود.

افسسین (کلیسای افسس) 2 از 8 تا 9:

به سبب فیض خداست که شما از راه ایمان نجات یافته اید و این کار شما نیست بلکه بخشش خداست. این نجات، نتیجۀ کارهای شما نیست، پس هیچ دلیلی وجود ندارد که کسی به خود ببالد.